Imprezy i wycieczki | Biuro | Kontakt

Chociaż ogłosiłem w zeszłym roku koniec „oficjalnych“, ogłaszanych w planie imprez Narciarskich Spotkań Przyjaciół, to jednak kilkoro narciarzy spotkało się na początku marca w Kotlinie Kłodzkiej, w Bielicach, na styku gór Bialskich i Złotych. Zachęcam do zapoznania się z opisem i zdjęciami z tego udanego spotkania.

Zapis wydarzeń na Bialsko-Złotych Spotkaniach Przyjaciół

Marzec to dla włóczęgów narciarskich niebezpieczna pora… Więc choć nie było planowanej imprezy, telefonowałem do przyjaciół narciarskich, aby się gdzieś spotkać. Odpowiedzieli: wypróbowany współtowarzysz Jurek z Elbląga oraz kilka lat nie widziani Małgosia i Kazik z Krakowa. Teren też wybraliśmy dawno nie odwiedzany - dolinę Białej Lądeckiej, między górami Złotymi i Bialskimi w Kotlinie Kłodzkiej. Ostatni obóz organizowałem tam w 1997 r. - 15 lat temu! Dobiliśmy z Jurkiem do Stronia Śląskiego w sobotę 3 marca wieczorem, po uciążliwej podróży (połączenia z Wybrzeżem są coraz gorsze). „Meta“ w Ośrodku Menos była niezła.

W niedzielę 4 marca zamówionym busem (nie ma stałej komunikacji!) dojechaliśmy do stóp renomowanego (?!) ośrodka narciarskiego pod Czarną Górą. Trasy zjazdowe prezentują się tam nieźle, ale całość robi trochę bałaganiarskie wrażenie, zwłaszcza informacja turystyczna. Wsiedliśmy na złe krzesełko i w efekcie musieliśmy zjeżdżać (a częściowo i schodzić) trudną trasą zjazdową do szlaku na Śnieżnik. Był mocno zmrożony śnieg, trasą oznaczoną w terenie jako biegowa, dawno nie przeszedł ratrak. Podchodziliśmy lekko nachylonym grzbietem Żmijowca, bardzo wolno. Około 13.30 na widokowej kulminacji Żmijowca zrobiliśmy posiłek i trzeba było wracać - do schroniska mieliśmy jeszcze prawie godzinę drogi i w powrotnej drodze mógł nas zaskoczyć zmrok. Bardzo ostrożnie zjechaliśmy do nartostrad i wybierając niebieskie (łatwiejsze) odcinki dostaliśmy się na dół. Żadnej okazji do Stronia nie było i znowu trzeba było zamawiać bus - w sumie kosztowało nas to 30 zł/os.

W poniedziałek 5 marca zaopatrzyliśmy się w prowiant i o 13.20 wsiedliśmy do autobusu do Bielic. Kwatera „U Majów“ okazała się bardzo dobra. Pachniała świeżym drzewem, wygodne pokoje z wewnętrznymi sanitariatami, aneks kuchenny w dużej jadalni, na dole wielka świetlica z kominkiem i telewizorem. Przez dwa dni mieliśmy gospodarować sami, gospodyni nie było. Tego dnia pobiegaliśmy tylko ćwiczebnie na polanach koło domu. Cały czas było pełne słońce i mróz około -10 st. C.

We wtorek 6 marca rano dotarli Małgosia i Kazik z Krakowa - po nocnej podróży autobusem. Mają kondycję, już o 10-tej podchodziliśmy doliną, najpierw po zalodzonej drodze na butach, potem częściowo polanami, częściowo po drodze, na nartach. Wędrowaliśmy ponad 10 km wzdłuż Białej Lądeckiej i potoku Biały Spław. Jednak do utrzymywanych przez Czechów tras biegowych nie dotarliśmy i zawróciliśmy. W domu był wspólny obiad - mieszana (z wielu smaków…) zupa i pierogi przywiezione przez Małgosię, a potem „posiady“ przy kominku.

W środę 7 marca po zasięgnięciu „języka“ u leśniczego, poszliśmy w stronę Puszczy Jaworowej. Wyżej nie było zwózki drewna i drogi leśne nadawały się na narty. A na poziomicy 960 m, na Dukcie nad Spławami, napotkaliśmy trasę biegową, którą świeżo przetarł ratrak! Jest to trasa z hotelu Paprsek, którą Czesi nazywają „Pętlą“. Wraca ona na czeską stronę na przeł. Pod Działem, a dalej po naszej stronie zaczyna się mniejsza pętla, dowcipnie nazwana „Małe Schengen“. Zaliczyliśmy przeł. Pod Działem i kawałek “Małego Schengen“ i zjechaliśmy z powrotem. Zjazd poza utrzymaną trasą, nawet przy małym nachyleniu, był po zmrożonym śniegu uciążliwy. Pani Gospodyni zaserwowała nam po południu pyszny obiad.

W czwartek 8 marca wręczyliśmy Małgosi okolicznościowy torcik na Dzień Kobiet. Ze względu na trudne warunki narciarskie Andrzej skorzystał z przywileju leciwego seniora i został w domu, grzejąc się przy kominku i czytając kilka tomów „Wichrów wojny“ Wouka. Pozostała trójka poszła na nartach na wschodni grzbiet graniczny, drogą koło Chatki Trapera. Zjechali na przeł. Piekło, gdzie napotkali nieutrzymywaną trasę biegową. Pojechali nią kilka kilometrów, zawrócili, weszli na Kowadło (989 m n.p.m.) i zielonym szlakiem zjechali do Bielic. Po dobrym obiedzie było słodkie przyjęcie z okazji Dnia Kobiet. Oprócz tortu była sakramentalna Andrzejowa galaretka i pączki od Gospodyni.

W piątek 9 marca o 7.00 mieliśmy autobus do Kłodzka i dalej pociąg do Wrocławia. Tu krakowiacy i elblążanie wsiedli do różnych pociągów i tak skończyły się kolejne, tym razem w wersji „mini“ Spotkania Przyjaciół.

Refleksje można wysnuć takie: ten mały „worek“ dol. Białej Lądeckiej, wcinający się w Czechy jest bardzo urokliwy. Przy otwartej granicy, w połączeniu z trasami czeskimi, daje możliwości ciekawego wędrowania. Warunki pobytu w Bielicach są bardzo dobre, oprócz Domu Gościnnego u Majów, z którego mamy jak najlepsze wrażenia, są jeszcze: Dom Zborowy Baptystów i obecnie bardziej ekskluzywna, rozbudowana „Chata Cyborga“ pp. Lignarskich. Należy tylko utrafić w lepsze warunki śniegowe no i życzyć, aby Gmina Stronie włączyła się w utrzymywanie tras biegowych.

Andrzej Wiśniewski