Imprezy i wycieczki | Biuro | Kontakt

Wrażenia z 44 Ogólnopolskiego Rajdu Narciarskiego „Wędrówki Północy”

Prowadzący trasę „Pogranicze” na tegorocznych „Wędrówkach Północy” zastępca przewodniczącego Komisji Tur. Narciarskiej ZG PTTK kol. Andrzej Stróżecki poprosił mnie o pomoc w przeprowadzeniu kursu dla kandydatów na przodowników tur. narciarskiej podczas Rajdu. Czuję się mocno związany z „Wędrówkami” poprzez wieloletni współudział w ich organizacji, dlatego zgodziłem się chętnie. Sądzę, że moje wrażenia z Rajdu mogą być interesujące dla turystów - zobaczcie...

Rajd zaczął się w sobotę 26 stycznia, a ja dotarłem do Puńska w niedzielę ok. 12⁰⁰. Było -15^o mrozu, kiedy jechałem na nartach do położonej kilometr za miasteczkiem agroturystyki prowadzonej przez litewską restaurację „SODAS” (wszak Puńsk jest stolicą polskich Litwinów). Było ponad 20 cm. nośnego śniegu (zmrożony puch). Z uczestnikami Rajdu spotkałem się na wieczornej odprawie. Było 27 osób, w większości moich przyjaciół z wypraw narciarskich. Kiedy szef trasy „Pogranicze” Andrzej Stróżecki i Tadeusz Ryszkowski z trasy „Romantycznej”, która została tu dokooptowana (kilka osób), skończyli swoje omówienia i plany, mogłem gawędzić o narciarstwie turystycznym. Na pierwszy ogień poszedł temat „Kultura śladu narciarskiego” - pojęcie zapomniane, a tak ważne dla prawdziwych wędrowców.

Przez kolejne wieczory mówiłem o doborze sprzętu, smarowaniu nart, gatunkach śniegu, historii narciarstwa, o niebezpieczeństwach uprawiania turystyki zimowej, i o organizacji obozów narciarskich. Do środy 30 stycznia panowały świetne warunki narciarskie - mróz i puszysty śnieg. W szkoleniach narciarskich, które prowadziłem, uczestniczyła trójka kandydatów na przodowników narc. - dwie koleżanki z Suwałk, Beata i Dorota oraz kolega z pod Wałbrzycha Janusz. Dołączało do nas zawsze kilkoro rajdowiczów. Zrobiliśmy dwie wycieczki w okolicach Puńska, liczyły 15 i 17 km.. Na wycieczkach ćwiczyliśmy orientację w terenie, prowadzenie grupy oraz kroki i zjazdy. Pagórkowaty teren świetnie się do tego nadawał. Za naszą agroturystyką był piękny stok a dalej pole, więc jeden dzień poświęciłem tylko na naukę zjazdów i kroków narciarskich w stylu klasycznym. Uczył się także siedmioletni Franek ze swoim dziadkiem Waldemarem z Zielonej Góry.

W tym czasie Andrzej i Tadeusz ze swoimi grupami wędrowali po okolicy, sięgając aż do Kalwarii na Litwie i do Sejn. Trasy liczyły 25 - 30 km. a likwidacja granic w Unii Europejskiej znakomicie ułatwiała te wycieczki. Wieczorami, jak przystało na wytrawnych „Północników”, organizowano samorzutnie imprezy integracyjne przy gitarze Waldka.

Należy jeszcze wspomnieć o obiadach w restauracji „SODAS” ( Sad). Codziennie była inna regionalna potrawa. Jedliśmy więc cepeliny (polskie kartacze), bliny, czenaki (pyszna zapiekanka ziemniaczano - warzywno - mięsna) i schab po litewsku (z grzybami). A na deser „mrowisko” - czyli góra faworków polana miodem i posypana makiem.

W czwartek 31 stycznia po ociepleniu i nocnym deszczu na polach zrobiło się czarno. Grupa przemieściła się busem i samochodami do agroturystyki „JU-RELAX” pod Krasnopolem. Mieliśmy tu dużą świetlicę z kominkiem i obszerną kuchnię turystyczną, co sprzyjało dalszej integracji. W piątek Andrzej zrobił jeszcze 12 km. na nartach po lesie w rezerwacie bobrów „Marycha”, ale do lasu dochodzili już na piechotę. Po południu przeegzaminowaliśmy z Andrzejem kandydatów na przodowników i spisaliśmy pozytywny protokół końcowy ze szkolenia. Zatem Suwałki i Wałbrzych będą miały nowych organizatorów turystyki narciarskiej. Wieczorem śpiewaliśmy kolędy (koniec liturgii Bożego Narodzenia). Wspominałem też swoje przygody na dawnych „Wędrówkach” - pozwoliło to jeszcze raz „sączyć smrodek dydaktyczny” na temat niebezpieczeństw zimowej turystyki.

W sobotę 2 lutego przemieściliśmy się rano do Suwałk rejsowym autobusem. Organizator Rajdu - Oddział PTTK w Suwałkach przygotował w swojej sali słodki poczęstunek z kawą i herbatą. Z niewielkim opóźnieniem przybyli uczestnicy trasy „Litewskiej”. Było ich ponad 50-ciu, ale nie wszyscy dotarli na zakończenie. Grupę tradycyjnie prowadzili Tadeusz z Białegostoku i Beata z Zielonej Góry. Znowu była okazja do wyściskania się ze starymi przyjaciółmi ze szlaku.

Szkoda, że działacze PTTK w Suwałkach zrezygnowali z bardziej uroczystego zakończenia Rajdu. Jest to stara turystyczna tradycja, bez niej „Wędrówki” stają się zwykłą komercyjną imprezą organizowaną przez biuro podróży. Akurat w tym roku była okazja do uroczystości. Andrzej Stróżecki, Honorowy Członek PTTK, instruktor turystyki narciarskiej, po raz trzydziesty brał udział w „Wędrówkach Północy” a w tym dwadzieścia sześć razy jako kierownik trasy! Świetnie orientujący się w terenie, doświadczony narciarz, trwale zapisał się w historii Rajdu. To dzięki niemu trasa Rajdu wiodła raz przez Estonię! Narciarze to pamiętają, ale turystycznej oprawy do tej rocznicy jakoś zabrakło… Mam wyrzuty sumienia, że jako weteran „Wędrówek” sam o to nie zadbałem.

Wrażenia rajdowe zakończę rachunkiem ekonomicznym. Za siedem noclegów (z pościelą) w Puńsku i w Krasnopolu zapłaciłem w/g faktur 245 zł. W regulaminie 44 Rajdu wpisowe na trasę „Pogranicze” (bez pościeli i przewozu uczestników) wynosiło 350 zł. Wpisowe na trasę Romantyczną (Gołdap i Wiżajny), z przewozem uczestników miało wynosić 305 zł.- dlaczego 45 zł. mniej? Koszty pośrednie w wys. 105 zł od uczestnika wydają się za wysokie, biorąc pod uwagę, że Oddział otrzymuje pewne dotacje na Rajd.

Tym niedobrym ekonomicznym akcentem zakończę bardzo dobre wrażenia z 44 Rajdu „Wędrówki Północy”.

Andrzej Wiśniewski