Imprezy i wycieczki | Biuro | Kontakt

W ramach popołudniowych spotkań z przyrodą i krajoznawstwem, w środę 16 maja odbył się spacer „Szlakiem elbląskich pomników przyrody”. Uczestniczyli w nim uczniowie ze Szkoły Podstawowej nr 6, 19 oraz Środowiskowego Hufca Pracy w Elblągu - razem 35.

Wstępem do wycieczki była króciutka pogadanka na temat pomników przyrody, sposobów ich ustanawiania i kryteriów, jakie musi spełniać obiekt, aby móc zostać objęty ochroną. Początków tej formy przyrody można upatrywać wiele stuleci przed narodzeniem się idei ochrony przyrody, kiedy to ludzie upatrując w potężnych drzewach lokum różnorodnych bóstw, otaczali je szczególną opieką i ogromnym szacunkiem. Zatem i my wyruszyliśmy na spacer, by poznać ten przedwieczny skarb nieco bliżej. Tego dnia wiatr, podobnie jak nasi młodzi przyrodnicy, zdecydowanie zainteresowany był drzewami i chłodnym powiewem smagał nasze przepiękne elbląskie pomniki przyrody. Na krótkiej trasie przygotowanej na potrzeby wędrówki przez Jolantę Bulak znalazły się 4 z nich - 3 gatunki różnych wiekowych drzew i krzew, który osiągnął formę drzewiastą.

Poznawanie pomników rozpoczęliśmy od dębu szypułkowego, który rośnie naprzeciw budynku poczty głównej. Pomnikiem przyrody został ustanowiony 2 września 1988 r. Dąb z uwagi na twarde drewno należy do długowiecznych drzew (Najstarszy to dąb Bolesław – około 800 lat, najgrubszy dąb Chrześcijanin 10,5 m obwodu). Jest drzewem, które przyciąga pioruny, zatem od pradawnych czasów uznawany za święte drzewo, w którym mieszkał bóg ognia.

Spod poczty powędrowaliśmy do Parku Plany, w którego sercu rośnie obcy dla naszego kraju gatunek – skrzydłorzech kaukaski, objęty ochroną pomnikową w 2006 roku. Nietrudno go rozpoznać, choć liście na pierwszy rzut oka przypominają liście jesionu. Są jednak dłuższe, a długie do pół metra, zwisające niczym wisiory kwiatostany, a następnie owocostany z nasionami sprawią, że be trudu rozpoznamy to rosnące nieopodal groty drzewo. Tu nasi przyrodnicy dokonali pomiarów pierśnicy obiektu, który miał 390 cm obwodu. Następnie w formie mini warsztatów wykonali tzw. zdjęcie kory drzewa – wzór kory drzew odbity na kartce papieru i spróbowali wyliczyć szacunkowy wiek grabu i wiązu na podstawie tabel wieku poszczególnych gatunków drzew.

Kolejnym pomnikiem przyrody, który wzbudził ogromne zdziwienie z uwagi na nieduże rozmiary, był jałowiec zwyczajny, który zdecydowanej większości naszych młodych przyrodników znany był pod postacią krzewu. Ten ciekawy obiekt zlokalizowany jest w pobliżu Urzędu Miasta. Pomnikiem przyrody został ustanowiony w 2006 r. W dawanych czasach wierzono, że dym z palony gałęzi jałowca jest w stanie przegonić wszelkie złe moce. Dziś wiemy, że ma on zdolności oczyszczania powietrza, gdyż wydziela substancje bakteriobójcze i antyseptyczne.

Ostatnim drzewem, które podziwiali uczestnicy spotkania był platan klonolistny, który należy do jednych z najstarszych pomników w naszym mieście, powołany 13 stycznia 1968 r. To potężne drzewo rośnie przy ulicy 12 lutego. Rozpoznamy je bez trudu z uwagi na ciekawą strukturę kory, przypominającą maskujące barwy moro. Owocostany stanowią kolczaste kulki zawieszone na długich szypułkach.

Cóż w Elblągu jest wiele pomników przyrody – w granicach administracyjnych Elbląga jest ich 76 (www.olsztyn.rdos.gov.pl). Gdyby nie czas i wiatr psotnik, który zdecydowanie chłodno traktował uczestników wycieczki, przedłużylibyśmy zapewne nasz „szlak”. Zapraszamy serdecznie do samodzielnego poszukiwania naszych żywych skarbów przyrody.

Jolanta Bulak