Imprezy i wycieczki | Biuro | Kontakt

W niedzielny poranek 14.02.2016 roku na dworcu PKP spotkali się Danusia, Bożenka, Honorata, Danusia i Krzysztof oraz Jola i Sławek i po zakupieniu biletów udali się na peron drugi skąd odjeżdżał pociąg w stronę Gdańska i nim pojechali do Gronowa Elbląskiego. Tak rozpoczął się czwarty etap „Zimowego Rajdu na Raty”, którego trasa została zaplanowana z Gronowa Elbląskiego przez kolonię Jasionno, Jezioro i Raczki Elbląskie do Elbląga.

W dobrych humorach, bo to przecież dzień Świętego Walentego wyruszyliśmy na wyznaczoną trasę, obdarowani przez Honoratę lizakami. Pierwszy etap wycieczki po wyjściu z Gronowa prowadził polną drogą w kierunku kolonii Jasionno. Zimowa pora roku z dodatnią temperaturą to czas, kiedy tu na Żuławach jest na drogach błoto i trzeba go pokonać. Tak było i tym razem, ale nie było aż tak źle a w trudnych miejscach trawiaste pobocze pozwoliło nam na spokojne dotarcie do Jasionna. Zaplanowana przez nas wycieczka miała swój cel. Chcieliśmy zobaczyć jak wygląda cmentarz mennonicki w tej miejscowości po uporządkowaniu. W roku 2014 jak tędy przechodziliśmy wyglądało to okropnie: śmieci, stare garnki i inne rzeczy porozrzucane po całym terenie cmentarza oraz duża ilość samosiejek, które zarastały coraz większą powierzchnię ograniczając widok terenu i robiły złe wrażenie. Napisałam o tym w relacji z wycieczki zwracając uwagę, że by było dobrze gdyby ktoś to uporządkował. Po jakimś czasie w 2015 roku przeczytałam w prasie, że cmentarz we wsi Jasionno został uporządkowany i postawiono tablicę informacyjną. Trzeba, więc było zaplanować taką trasę wycieczki aby przejść przez Jasionno i sprawdzić jak teraz wygląda cmentarz. Faktycznie teren cmentarza został posprzątany i wygrabiony, śmieci uprzątnięte a samosiejki wycięte. Zachowane nagrobki widoczne są z daleka, a przyroda odwdzięczyła się tym, że na terenie nekropoli zakwitły przebiśniegi upiększając teren. Postawiona tablica informacyjna powoduje, że miejsce to nie jest już bezimienne. Dobrze się stało, dlatego zadowoleni z tego, co zobaczyliśmy zrobiliśmy sobie tu postój na łyk kawy no i pyszne ciasto, które przygotowała Danusia! A jakby tego było mało druga Danusia też miała słodkości, które ze smakiem jedliśmy delektując się gorącym napojem. Pogoda była odpowiednia na taką wędrówkę po otwartej przestrzeni, bo nie było wiatru i mimo że nie świeciło słonko jak poprzedniego dnia to było dość ciepło tylko nieco ponuro. Dalszy odcinek naszej trasy prowadził do Jeziora i nie był już taki łatwy, bo błoto było takie, że trudno go było ominąć i brnęliśmy w nim z trudem pokonując drogę. Na wale rzeki Tina nie było lepiej. Żuławskie ziemie są dobre i żyzne dla rolników, ale dla nas turystów w niektórych wypadkach dość uciążliwe. W Jeziorze ponownie zrobiliśmy sobie odpoczynek i znów pałaszowaliśmy ciasto tym razem drugiej Danusi, a nasze kanapki leżały sobie cichutko w plecakach no, bo jak się człowiek na smakuje tak pysznych domowych wypieków to kanapek już nie da rady zjeść! Przerwa przy zabytkowym moście uwieczniona została przez fotografów na zdjęciach poczym powędrowaliśmy dalej wałem rzeki Tina. Teraz szło nam się świetnie, nieremontowany na tym odcinku wał był podłożem twardym i stabilnym, a widoki, jakie podziwialiśmy niezapomniane. Tak dotarliśmy do Raczek Elbląskich i dalej podążając tym samym wałem kierowaliśmy swe kroki w kierunku Elbląga. Wędrując całą trasą podziwialiśmy stada saren, które buszowały po polach, wystraszyliśmy zająca, który wypłoszony z pod miedzy popędził przed siebie, aby być jak najdalej od nas. Zobaczyliśmy również ślady bytności bobrów: wykopane nory w wałach, które podmywane przez wodę z rzeki naruszały niestety strukturę wału, poobgryzane gałęzie i w charakterystyczny sposób ścięte całe drzewa. Zauważyliśmy również wydeptaną przez te zwierzęta wąziutką ścieżkę prowadzącą z rzeki przez wał do kanału odwadniającego (ileż razy musiały one tamtędy przejść żeby powstał taki wyraźny ślad?). Widzieliśmy również koczującą na polu rzepaku całą gromadę łabędzi. Klucz dzikich gęsi, które pozdrowiły nas swoim gęganiem i gałęzie wierzby z charakterystycznymi baźkami utwierdziły nas, że wiosna nadchodzi w szybkim tempie i jest tuż tuż. Do Elbląga dotarliśmy mocno zmęczeni, ale zadowoleni, bo wycieczka była bardzo udana i pełna pięknych żuławskich widoków.
Do zobaczenia na kolejnej wycieczce.

Jolanta Kałabun